Ideeëntuin

Ideeën moet je volgen, koesteren en vasthouden totdat je niet meer kunt.

Daar zit ik dan. Met een rode verkouden neus, die gelukkig iedere dag iets verder opknapt. Zit ik te snotteren achter mijn laptop. Gisteren was het nog met een blikje Purol, en een Purol lippenbalsem en met twee aspirines achter de kiezen. Vandaag heb ik deze oppeppers iets minder hard nodig. De apsirines kan ik al achterwege laten, maar de lippenbalsem en het blikje Purol nog zeker niet!

En oh, soms nog een pijnscheut in mijn buik van de nieuwe training die ik volg met mijn sportvereniging. Ik dacht altijd, buikspieren? Heb ik die dan? En ja, daar kom ik nu het zei ietwat pijnlijk achter...

Ideeën moet je volgen, koesteren en vasthouden. Gisteren liep ik daarom met de weemoed in mijn schoenen de ideeëntuin van Saurie en mij in. Lees hieronder het verslag van mijn observatie. Snipverkouden of niet, ik moest en zou dit verslag maken.

Met een grote zucht die uit mijn tenen lijkt te komen bekijk ik de ravage die ik achter me heb gelaten. Het pad naar het draadje is stoffig geworden. Een hevige niesbui kan ik dan ook snel niet meer onderdrukken. Overhangende takken overwoekeren het stenen pad. Laaghangende struiken en bloemen zijn zomaar over het paadje heen gegroeid!. Ik moet snoeien en flink ook!

Hoe wil ik in vredesnaam naar dat breekbare draadje terecht komen? Het hing daar vorig jaar nog tussen de bloemen? Toen ben ik met een pincet en uiterste concentratie aan de slag gegaan. Ik weet nog dat ik met een lichte vlaag van paniek mij afvroeg of het wel zou houden. En heeft dat het ook gedaan? Wie zal het zeggen? Ik zal weer aan de slag moeten. Met een hark zal ik alles moeten bij elkaar harken, ik zal snoeien en de overwoekerende planten in hun gareel terug duwen. Ik zal en moet naar dat draadje toe komen! Iedere keer zal ik moeten zoeken en mezelf in een richting moeten duwen. Ik zal nog weken, zij het niet maanden aan het snoeien en afstoffen zijn. Ik zal Saurie helpen met de ravage die onze ideeëntuin geworden is. Het zal een zwaar karwei worden, dat is een ding wat zeker is.

 >> Santelle <<